Τη δεκαετία του ’90 ο Ράιχλε, κατά τη διάρκεια μελετών με την PET, παρατήρησε ότι κάποιες εγκεφαλικές περιοχές είναι πάντα ενεργές. Μάλιστα, έχουν μια πτώση δραστηριότητας ακριβώς όταν διεξάγεται μια εργασία (ομιλία, ανάγνωση, γράψιμο κ.λπ.).Αυτό ήταν φανερό σε ένα τμήμα του μέσου βρεγατικού φλοιού, κοντά στο κέντρο του εγκέφαλου, που χρησιμοποιείται στην ανάμνηση των αυτοβιογραφικών γεγονότων. Άφησε τόσο αμήχανους τους ερευνητές ώστε την ονόμασαν «μέση μυστηριώδη βρεγματική περιοχή».«Έπειτα από διάφορα πειράματα επιβεβαιώθηκε ότι ο εγκέφαλος δε λειτουργεί στο ελάχιστο όταν δεν είναι απασχολημένος με κάποια συνειδητή δραστηριότητα. Αυτή η περιοχή, κατά μυστήριο τρόπο, όπως το μεγαλύτερο μέρος των άλλων περιοχών, παραμένει διαρκώς ενεργή, μέχρι ο εγκέφαλος να επικεντρωθεί σε μια νέα εργασία», προσθέτει ο Ράιχλε.Όταν ο ίδιος το 1998 παρουσίασε τα αποτελέσματα σε ένα επιστημονικό περιοδικό, απορρίφθηκαν, γιατί θεωρήθηκαν λανθασμένα. Αυτές οι εγκεφαλικές περιοχές (και άλλες, ακόμα και απομακρυσμένες αλλά συνδεδεμένες μεταξύ τους) αποτελούν τμήμα ενός ξεχωριστού συστήματος, του DMN.
Δημοσίευση σχολίου